مطالعه مولکولی متیلاسیون پروموتر ژن های p۱۴, p۱۵ و p۱۶ در بیماران ایرانی مبتلا به سرطان بافت سنگفرشی مری

مطالعات نشان داده است که متیلاسیون نابه جای ژنهای سرکوبگرتومور باعث خاموش شدن آنها و درنتیجه کاهش بیان آنها شده و زمینه برای ایجاد سرطان مهیا می شود. هدف از این مطالعه، بررسی متیلاسیون سه ژن سرکوبگرتومورp14,p15و p16 در مبتلایان به سرطان بافت سنگفرشی مری (escc) و ارتباط آن با خصوصیات دموگرافی و پاتولوژیکی بیماران می باشد. به این منظور از 44نفر بیمار escc غیرخویشاوند، 44عدد نمونه بافت توموری و 19عدد نمونه سالم(مجاور تومور)تهیه و مورد استخراجdna وrnaقرار گرفت. سپس باپرایمر اختصاصی حالتهای متیله وغیرمتیله این ژنها،واکنش زنجیره ای پلیمراز ویژه متیلاسیون(mspcr)انجام شد. بیان این ژنها نیزباrt-pcrبررسی گردید. نتایج نشان داد درمیان نمونه های توموری، درصد متیلاسیون برای ژنهای p14،p15وp16 به ترتیب عبارتست از 53%،9%و27% و در هیچ یک از نمونه های نرمال(مجاور تومور)متیلاسیونی مشاهده نشدونیزمیزان بیان این ژنها با میزان متیلاسیون نسبت عکس داشت(p<0.05). فراوانی متیلاسیون پروموتر ژنهای p15وp14در نمونه های توموری scce به ترتیب 41%، 9% وفراوانی وجود متیلاسیون همزمان در ژنهای p15+p16 و p14+p15 به ترتیب 6/13% و 5/4% بود درحالیکه فراوانی متیلاسیون در ژن های p14+p16، 9% مشاهده شد (p=0.0036).بدین معنا که در تمامی بیماران متیله برای ژن p14،متیلاسیون p16 مشاهده شداما در بیشتر بیمارانی کهp15متیله بود، ژن های p14ویا p16 متیلاسیون نشان نداد.مقایسه این نتایج با سایر یافته های مشابه در جهان،نشان میدهد وضعیت متیلاسیون ژن های p15،p14،p16در جمعیت ایرانی مورد بررسی در محدوده گزارشاتی از شمال چین قرار دارد. بعبارتی احتمالاً مکانیسم های مولکولی و عوامل اتیولوژیک مشابهی میتوانند در بروز سرطان escc در این دو جمعیت (ایران و چین) نقش داشته باشند.